Tijdelijk Afscheid

Ik schrok wakker. Volledig gedesorienteerd tastte ik naar mn wapen, op de vertrouwde plaats.. in de schouderholster die ik droeg als een pasgeboren kind zn luier draagt, constant! Behalve nu dus. Mn tasttende vingers troffen enkel mn licht vochtige okselhaar en lege holster. Blinde paniek sloeg me in het gezicht en ik sprong recht, waanzin en agressie in de ogen tot ik na enkele seconden besefte dat ik bij Lara in de zetel lag. Ik besefte ook snel dat ik mn relikwie van de religie die zelfdefensie heet in mn vertrouwde leren jas gelaten had. Ik zag haast gelijktijdig dat ze handig naast me lag, waar ik ze ongetwijfeld zelf neer gegooid had. Zo ben ik wel, practisch en minimalistisch in het gebruik van meubilair. Zeker als het over iets archaisch ging als standaard kapstokken. Mn leren jas had overgens geen kap en daarmee was de zaak ook snel afgehandeld. De grond darentegen is altijd relatief nabij, meestal binnen handbereik en was perfect voor het herbergen van meubilair, kledij, neukende mensen en andere dergelijke prullaria.

Ik keek even rond waar die Lara dan exact wel was.. Bleek dat ze vredig lag te slapen. Weer een moment van ademloosheid bij het zien van haar voorkomen. Ik sterkte me echter en raapte mn leder op, dat aangenaam zwaar aan voelde door het wapen. Ik deed mn jas aan en streelde even over het harde hout waarmee de kolf van belkeed was. Even wilde ik haar voor de kop schieten. Het idee flirtte met mn perverse fantasie - de stuiptrekkingen van een stervend meisje.. Tot het beeld van Ramon met het overtijdse lijk in de politieauto mn geestensoog kwam teisteren. Het zou overgens jammer haar vroegtijdig uit deze wereld te helpen. Ik deed mn vest dicht en wandelde naar de keuken. Ze had de ingredienten van de White Russian op het aanrecht laten staan en had er eerder niet over gelogen. Ik zocht glazen uit de openstaande kast, bereidde 2 verse White russians en genoot terwijl ik er een verteerde. Het meisje had wel stijl moet ik zeggen, de white russians werden geserveerd in lage en wijde glazen terwijl ze de eerdere wodka in langere dunnere glazen serveerde. Dergelijke prut was meestal niet aan mij besteed maar anderzijds dergelijke emotionele momenten normaal gezien ook niet. Ik beschouwde dit alles als een revelatie en besloot mn wodka kuip van een halve fles per keer weg te smijten. De stijl was de moeite van t hervullen wel waard.. Mn cocktail skillz bleken wederom ultiem en de white smaakte heerlijk! Het kleine scheutje geconcentreerde melk was mn succesformule.. Dat moest ik Lara vast en zeker even opmerken.. volgende keer! Ik bracht het 2e glas naar Lara en zette het op het tafeltje naast haar lege glas.
Al wandelend naar de deur haalde de sleutel van haar appartement van haar bos. Ze wilde me duidelijk meer zien en ik was ervoor te vinden om dat zo makkelijk als mogelijk te laten verlopen. Volgende keer liet ik mezelf wel binnen!

Eens op straat keek ik even rond of ik die kutjunk met zn obsessie voor lelijke meisjes niet in de buurt zag en toen bleek dat hij niet te bespeuren viel begon ik te wandelen. Jammer dat hij er niet was want nu ik wel tijd had wou ik hem wel eens vragen wat hij zag in lelijke wijven! Na enkele meters mijmeren over de drijfveren van de typische verkrachter van lelijke wijven drong het me ineens door dat ik niet bewust de juiste richting uit aan het lopen was. Ik bleef even staan en wandelde toen langs de kortste weg naar het ziekenhuis waar ze die lepralijder van een Ramon probeerden op te lappen. En ongetwijfeld ook wilden overtuigen meer over mij te vertellen. Gelukkiglijk had ik hem nooit de naam van mn moeder of de kleur van ogen van mn vader verteld, maar het feit dat hij me bij voornaam kende was onrustbarend genoeg. Ik genoot van de avondlucht! De wandeling beviel me wel en ik keek geammuseerd rond in de hoop meer ammusante randfiguren te observeren. Wie om 3 uur s nachts op straat nog aan zn zaakjes bezig is heeft op enkele uitzonderingen na weinig te zoeken in de gerespecteerde kringen van onze maatschappij!