beschonken schrijfwerk

'Och och, Roberto, ben jij dat'?
Het waren Johnny & Davy. Godverdomme, moesten ze van het korps zonodig wéér die twee lullen sturen? Neen, als je spreekt over flikken die je met jouw zaak bezighielden had ik het niet getroffen. Keer op keer kreeg ik die klojo's over de vloer. Nooit eens een lekker wijf, want zo hebben ze die nochtans wel bij de politsie van vandaag. Zeker nu ze die nieuwe outfitjes hadden konden die wijven der wet er weleens vreselijk heet uitzien op een zonnige dag.
'Neen, dat is die andere klootzak hier naast me wiens lul er ook toevallig terug aangenaaid moest worden' antwoordde ik. Wat een nitwits.
'Ik zie dat je iemand mee hebt gebracht die kan schrijven' grijnsde ik naar de linkse cop. Dat was Johnny, de lelijkste van de twee.
Dat viel duidelijk niet in de smaak. Goed zo. Johnny liet zich zakken in de confortabele, met leder overtrokken stoel naast mijn bed. Die had ik speciaal laten brengen. Als er bezoek kwam, mogen die ook wel in een te bevallen stoel zitten, vond ik zo. Nu ging die flik er dus inzitten. Zulks een kwaliteit was ie vast niet gewoon.
'Mooie stoel' zei ie en wreef zachtjes over het leer. 'Aangename stof'.
'Als je nog lang gaat lullen over mijn stoel mag je hem straks meepakken, vakkundig in je aars gestouwd' repliceerde ik. Dat wist ie evenmin te appreciëren. Ik kreeg een mokerslag op mijn neus. Godverdomme! Het laatste stukje van mijn gezicht dat nog geen letsels had zette het nu op een hevig bloeden. Ik besloot ze het plezier niet te gunnen van er iets op te zeggen.
Davy, die al heel de tijd rechtstond, stak een sigaret op.
'Dat mag volgens mij niet' zei ik hem. Hij boodt me ook eentje aan en gaf me vuur. Dat zou ik normaal wel weten te appreciëren hebben. Niet van die janet echter.
'Zozo Roberto' zei Johnny, zich wederom confortabel nestelend in mijn leunstoel. 'Eindelijk ook eens een tegenvaller gehad?'
'Nou, wist ik dat je moeder zo zou reageren na haar 6e orgasme' triomfeerde ik hem toe. De klojo. Daar had ie niet van terug.
'Me dunkt dat je niet veel zin hebt om mee te werken?' zei Davy. Wat moest die klojo ineens? Totnogtoe had ie daar de sukkel staan uithangen en nu ging ie ineens hautaine vragen stellen?
'Moet jij niet liggen schrijven? Ginds ligt een stylo, of heb je die zelf mee?' wees ik naar het venstertablet. Daar lag overigeens helemaal geen stylo maar dat deed er nu niet toe. Ik bood hen een Absolut aan van enkele flessen die ik had laten meebrengen door dat knappe verpleegstertje, Annick. Die was op zeker moment langsgekomen voor een befbeurt. 'Enkel als je me vanaf nu dagelijks 2 flessen Absolut meebrengt' had ik haar geantwoord. Over dat voorstel had ze eerst getwijfeld. Ze kon ervoor ontslagen worden wist ze me te zeggen. Dat was vòòr ik haar driemaal deed klaarkomen nog eer ze haar beha uit had. Maar goed, sindsdien had ik dus dagelijks 2 flessen voor mezelf en eventuele gasten, zoals Johnny & Davy nu. Die wouden nu echter geen Absolut. Het zou nochtans niet de eerste keer zijn dat ik hen weet drinken tijdens hun diensturen. Overlaatst nog, in café De Krekel, had ik hen een volledige fles Amaretto naar binnen weten kappen. Ook toen had ik hen een Absolut aangeboden, die ze ook toen weigerden. Misschien hielden ze gewoon niet zo van Absolut?
'Iets anders dan?' insisteerde ik.
'Ach ja, eigenlijk, waarom ook niet, ik wil wel een glaasje' antwoordde Davy. Aldus zaten we met z'n twee een Absolut te drinken. Ik vroeg hem of ik nog een sigaret mocht. Die kreeg ik niet. Wat een rotzak. Ik greep naar m'n eigen pakje en stak zelf een op.
'Zodus, Roberto, misschien kan je ons even vertellen wat er is gebeurd?' ging Johnny door. Wat had die lul weinig respect voor een rustige, eerbiedige gang van zaken. Dat vond Davy blijkbaar ook. Met een zucht greep die naar zijn notaboekje en begon te schrijven. Ik grinnikte lichtjes.
'Wel, sinds een drietal weken geef ik mijn kamerverpleegster dagelijks een befbeurt waarbij ze minstens 6 keer klaarkomt. Behalve die ééne keer, maar toen had ze ruzie met haar vriend, dus dat kan ik wel begrijpen. Als wederdienst brengt zij mij dagelijks 2 flessen Absolut mee die ik dan grotendeels op mijn alleentje ledig.'
Davy stopte met schrijven. De nitwit had eindelijk door dat ik onzin vertelde die niks te maken had met hun zaak. Hij scheurde het beschreven papier uit z'n boekje en smeet het in de prullenmand. Alleszins, dat poogde hij, want het papiertje miste rakelings doel en kwam onder mijn bed terecht.
'Goed, ik zie dat we hier vandaag niet veel vorderingen gaan maken' zei Johnny, zich heisend uit mijn sjieke stoel. 'We zullen morgen nog wel eens terugkomen'.
Davy had duidelijk de intentie zijn glas vodka mee te nemen. Ik maakte hem duidelijk dat hij die maar beter kon ledigen en achterlaten.
De twee stapten de kamer uit. Wat een klojo's. Waren ze allebei niet zo lelijk geweest, ik zou het voor mogelijk houden dat ze elkaar in de anus neukten. Aldus kwam ik bij mijn gedachten weer bij Lara terecht. Zou zij haar in de aars laten pakken? Ik beelde me in dat het zo was.
Goed, ik moest hier zien weg te raken. Als die twee jeanetten me hier al konden vinden, konden anderen het zeker. Anderen die ongetwijfeld beter gebruik zouden maken van mijn verzwakte positie. Er waren trouwens vragen die beantwoord dienden worden, zoals: Waar is Ramon? Hoe is het met Lara? Wat was er gebeurd? Wat is die 87 anders dan het tweevoud van 40 plus 7? En waar is men sjieke leren vest naartoe?
Ik besloot niet langer te talmen en trok alles los wat ook maar enigzins aan mijn lijf hing. Dat bleek meer te zijn dan verwacht dus stak ik halfweg het proces een sigaret op en dronk van mijn Absolut. Moeizaam kroop ik uit bed. Hopelijk zou het stappen me beter afgaan binnen enkele minuten. Zou ik mijn sjieke stoel achterlaten? Zou Annick me helpen ontsnappen? Min hoofd deed pijn van het denken. Ik sukkelde de badkamer binnen en trok mijn badjas aan. Die had ik nog niet eerder aangehad. Daar had ik geen spijt van, wat een rotte badjas was me dit? Het stappen begon beter te lukken en aldus begaf ik me op de gang...