Ramon en het pandagebit

Dat vond Ramon er ook van. Aan wat die kutklojo erover dacht had ik echter het schijt.
"Toevallig geen fles wodka bij?" vroeg ik hem.
Dat bleek ie niet, de haspelende loser. Ik besloot genoeg conversatie te hebben gemaakt en zette mijn weg naar de Delhaize verder. In vroegere tijden haalde ik het mij weleens in het hoofd van naar de Colruyt te gaan omdat die veel korter bij huis is, maar nu doe ik dat niet meer. Ik dacht even na maar kon me eigenlijk niet meer herinneren waarom. 'Fuck it' dacht ik bij mezelf, want ik besloot dat zulks een vragen voor van die irritante lullen zijn die voor alles een reden moeten hebben. Veel te veel dingen moeten een reden hebben tegenwoordig doch ikzelf had me al jaren geleden voorgenomen daar niet aan mee te doen. Soms ben ik weleens dat soort trendsetter.
Ik was dus onverstoord op weg naar de Delhaize en Ramon volgde. Ik kon hem wel verrot slaan. Elke keer als ik naar de Delhaize ging moest die nitwit zonodig meegaan. Alsof hij daar iets te zoeken had, de lul! Moest ik niet zijn gegaan, hij zou nog sneller een siberische tijger geneukt hebben dan overwogen te hebben van naar de winkel te gaan. Niet dat ik hem geen Siberische tijger zie neuken, want dat soort perverte klojo is ie wel. Neen, over neuken met Siberische tijgers moest je tegen Ramon geen grapjes maken of je zou al snel liggen bloeden. Behalve ik dan, want als er iemand mensen sneller kon doen bloeden dan Ramon, was ik het wel. Ramon wist dat ook en hield zich dan ook consequent in telkens als ik een grap maakte over Siberische tijgers neuken, waardoor het veilig is te stellen dat hij op zijn minst over enige overlevingsdrang beschikte.
Misschien moet het niet noodzakelijk een Siberische tijger zijn, want zoals de meesten ondertussen wel weten zijn die bijna uitgestorven en dus moeilijk te vinden. Dat hadden we dan weer te danken aan die rotzakken van het WWF, dat besef over uitstervende diersoorten allerhande. Ik heb het nooit gehad voor van die pacifistische klojo's die inzitten met het milieu. Als ik bomen wil zien ga ik wel eens wandelen in het park, of in het bos. Dat doe ik overigens wel eens graag omdat het mij tot rust brengt. Maar dat betekent niet dat die zelfgenoegzame groene janetten mij moet lastigvallen op straat voor geld. En als zeker niet die van het WWF want die hebben een kutlogo. Met die achterlijke pandabeer van hen schoppen ze het niet ver bij mij. Ik woon in België. Wat heb ik nu fucking zaaks met een panda! En wat voor een loser van een panda dan ook nog. Je moet dat logo maar eens goed bekijken! En zo is het met al de films en foto's dat die klojo's verspreiden over uitstervende dieren. Ze pakken er altijd de zieligste kutolifant uit om je geld af te troggelen. Niet met mij. Dieren die sukkels zijn en de loser uithangen op foto's hebben voor mij direct afgedaan. Volgens Darwin is het survival of the fittest. Bijgevolg zal zo'n zielig, jankend pandawijf mij niet meteen overtuigen van haar vergrote overlevingskans als ik maandelijks 5 euro stort.
Met al die gedachten die door mijn kop raazden was ik natuurlijk de verkeerde straat ingelopen waardoor ik nu toch aan die fokking Colruyt bleek terecht gekomen te zijn. Uiteraard was men humeur nu danig naar de kloten. Ik besloot dat het Ramon zijn fout was dat we verkeerd waren gelopen en sloeg 3 tanden uit die kutmuil van hem. Zijn tanden uitslaan was helemaal mijn bedoeling niet geweest. Want als ik iets kan missen, dan is het wel van op straat te worden gezien met een loser die een paar tanden kwijt is. Op de koop toe bleek de janet nog nodig te moeten bloeden waardoor ik genoodzaakt was alleen de Colruyt binnen te gaan...