Het glas intrigeerde me

Het brekende glas intrigeerde me..
Ik negeerde even de drang om de badkamer te benuttigen en wandelde naar mn raam om te kijken wat de oorzaak van mijn verstoorde rust was. De straat leek rustig als altijd, daar ik in een zeer kalme buurt woon, maar werd enigzinds ontsierd door de waaier van glas die de stenen tooide als een goochelaars hoed op een obesiteuze overjaarse hoer. Een surrealistische prent waar Dali zn penseel niet aan zou willen starten hoor ik sceptici repliceren? If Only..!
In de zomer van 96 sloeg het noodlot toe op een camping in de Kempen. Een van de weinige naaktcampings die in ons achter geraakte belgenland te bespeuren viel toendertijds. Een situatie die heden ten dage niet meer van toepassing is, maar daar later meer over! Die ongelukkige zomer bracht ik het weekend door op die camping met een toendertijdse kennis, René. René was een van die mensen die nooit enige vorm van lichamelijke emancipatie zou kennen en daarom zijn (naar moeders normen) schrale lijf dwangmatig tentoon spreidde op de camping - ja, dames en heren - van zijn moeder! Een kranig doch oud besje met een aanleg voor entertainment in de vorm van cabaret en van camping houden. René had als enige vorm van talent de cabaret neiging van moeder lief geërfd en entertainde dan ook toendertijds wekelijks het naakte collectief dat zich als klant van "De Bronstige Zeug" beschouwde. Vanwaar de ongelukkige naam van de camping kwam is me nog steeds een raadsel, maar het zal naast René's obligatoire optredens geen factor geweest zijn in - maar eerder gebrek aan - het succes van de camping. Het hele cabaret gedoe en verhaal brengt ons nattuurlijk terug op de avond waar René beslistte zijn genre nog meer te verkrachten door een kolderiek magiespektakel voor te bereiden. De hele avond bleek een grote flop, met de ene flater na de andere tot uiteindelijk het publiek met een zucht van opluchting het einde van de vernedering concludeerde en snel de zaal verliet. De moedige ziel die even applaus poogde te geven werd al snel door kwade blikken in zn initiatief gesmoord. Kwaad & angstig om de mogelijke wederkeer van René als dusdanig te bewerkstelligen voor een paar bij cabaret zeer ongebruikelijke encore rondes. Na de licht geflopte premiere had ik een teneergeslagen René verwacht maar niets bleek minder waar. Het was de eerste keer dat ik René's repertiore mocht aanschouwen (tot mijn grote geluk) en ik had zijn eerdere werk duidelijk verkeerd ingeschat.Rene straalde van misplaatst geluk en besloot dan ook dat het een avond was om niet te vergeten. Hij snelde naar de telefoon en ..

Wat een degoutant verhaal al bij al! Had ik nog zin gehad deze herinnering tot in het degoutante verder op te halen dan zou ik vertellen hoe hij besloot het hele euvel te vieren door zn maagdelijkheid op te offeren aan een vierderangshoer, hoe die bezet bleek en een vijfderangshoer op stuurde. Die dan de hele nacht de camping op gekrijs trakteerde van een zesderangsvarken dat geslacht wordt door een sadist met een fetish voor anale ellectrocutie. Het staat nattuurlijk als een paal boven water dat de teef het goochelaspect van René's cabaret "leuk" vond en hem dan ook met zn goochelaarshoed bereed. Ik zou ook vertellen dat het beeld van de glovende haren met eronder de vibrerende vetrollen me nog veel te lang tijdens nachtmerries het zal geestensoog bevuilen, want nattuurlijk had het koppel niet de finesse hun escapades achter gesloten deuren uit te voeren! De smakeloze trouwpartij, dagelijkse shows en overname van de camping hebben trouwens tot de dood van het besje en failissement van de camping geleid. Bij deze is dan weer bewezen dat het inschattingsvermogen der mensen de realiteit niet aan kan en als dusdanig het surrealisme en genieën als Dali onmogelijk kan inschatten.

De waaier glas lag naar buiten wat betekende dat een projectiel aan de binnenkant verantwoordelijk was voor het verstoren van de idylische sfeer. Ik knipte het raam open in de hoop de verantwoordelijke voor deze glasbreuk enkele welgekozen woorden omtrent zijn persoon naar de kanis te slingeren. Het uit het raam rekken bleek een pijnlijke oefening die er alleen maar onaangenamer op werd toen ik een glimps op ving die mn adem deed stokken.. Ik dacht in het vallen van de scherven het cijfer 87 te bespeuren en de gebroken neus van Ramon uit het nieuwgevormde gat te zien zitten? Na even knipperen met mn ogen bleek echter dat de scherven willekeurig verspreid lagen en het gat leeg was van elke menselijk aanwezigheid.
Doch besloot ik me even op straat te wagen om zeker te zijn!